Ik heb er geen zin in

Gepubliceerd op 20 januari 2023 om 10:15

De meesten onder ons, weten wel wat we zouden moeten doen om onze doelen te bereiken. Maar, als het erop aan komt steken we de meeste energie in onszelf ervan te overtuigen om het niet te doen... Waarom is dat?

 

Simpel, je primitieve hersenen zijn geëvolueerd door 3 voorname functies in acht te houden; veilig blijven, op zoek gaan naar plezier en zo weinig mogelijk energie verbruiken. En het is vooral de functie die ontworpen is om je veilig en comfortabel te houden die ervoor zorgt dat je je soms voelt als een zalm die tegen de stroming van je hersenen instroomt als je iets nieuws wil proberen of een nieuwe gewoonte wil aanleren. En ook die andere functies werken je tegen, want het is veel leuker om naar tv te kijken dan om 's avonds door de koude en in het donker naar het zwembad te fietsen, je om te kleden en in het koude water te springen. En daarenboven ben je ook gewend om in de zetel te ploffen, dus dat kost ook nog eens minder mentale energie. 

 

Het is niet makkelijk om te veranderen, maar het is wel de moeite waard. Want stel je eens voor hoe je je gaat voelen als je ondanks dat alles tot 25 lengtes hebt gezwommen. Hoe zalig voelt dat niet, dat gevoel van trots.

Ik had zo'n beeld bij motivatie. Ik kon me kei gemotiveerd voelen om iets nieuws te starten. Ik zag het helemaal zitten. De planning was gemaakt. En toch, als het moment daar was om effectief te gaan doen wat ik me had voorgenomen, had ik er geen zin in. Ik begon uitvluchten te zoeken, met m'n planning te schuiven. Want ik had die motivatie nodig om te kunnen starten, toch?!

 

Wanneer je het ouderlijke nest verlaat, of plots op je eigen benen moet staan is het nu jouw job is om je eigen ouder te worden. De ouder die je pusht om de dingen te doen waar je geen zin in hebt. Die je aanmaant om de tv uit te zetten, om je taken te doen, om op tijd te gaan slapen. Het is nu jouw taak om de dingen te doen waar je geen zin in hebt. Er komt niemand om je een duwtje te geven in de richting van je doelen en je dromen. Dat is nu jouw taak.

 

Benader jezelf met begrip en compassie, zoals de ouder die zorgzaam is maar ook vastberaden en beschermend. Je hoeft jezelf niet te laten wegkomen met uitvluchten, maar je hoeft ook niet tegen jezelf te staan schreeuwen als een overenthousiaste personal trainer. Je kan iets zeggen tegen jezelf in de trant van "ik weet dat je nu liever in de zetel gaat liggen, maar je gaat je beter voelen als je nu gaat bewegen".

 

Naast een stel primitieve hersenen, heb je gelukkig ook nog je pre-frontale cortex. Dat deel van je hersenen die je toelaat om beslissingen te nemen, keuzes te maken, te redeneren. Het is dat deel dat je gaat nodig hebben om jezelf eraan te helpen herinneren wat je doelen zijn en waarom het belangrijk is om erachteraan te gaan. In plaats van steeds op zoek te gaan naar de onmiddellijk voldoening. 

 

Je kan je pre-frontale cortex gebruiken om te achterhalen wanneer jij opgeeft en wat de reden hiervoor is. Kies je bewust om ermee te stoppen, of gebeurt het stilletjes achter je rug om? 

 

Misschien is het nu de moment om met extra aandacht achter je doelen aan te gaan en aandacht te hebben voor alle uitvluchten die je bewust of onbewust aangrijpt om niet te doen wat je je had voorgenomen als het puntje bij paaltje komt. Misschien is het nu de moment om je eigen ouder te worden die jezelf een liefdevol, maar stevig, duwtje in de rug geeft. Wacht niet meer op motivatie om in gang te schieten. In de woorden van Nike, just do it! 

 

Wil jij ontdekken op welk moment jij stopt met actie te ondernemen naar je doel toe? Schrijf je dan snel hier in voor mijn tea-party volgende week vrijdag, 27 januari. In een half uurtje leg ik uit wat de verschillende momenten zijn waarop een doel wordt opgegeven, zodat jij je eigen patronen kan leren herkennen. Daarnaast geef ik je ook handvaten om hiermee aan de slag te gaan.

 

Liefs,

 

Olga

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.