In mijn diëten was ik altijd op zoek naar de perfecte dag. Die dag dat ik me aan alle regeltjes kon houden. En soms lukte dat, soms lukte dat zelfs enkele dagen. Maar doorgaans werd de druk te veel en uitte zich dat aan de andere kant in eetbuien en ik die vaststelde dat dit dieet niet werkte. Ik zou morgen, maandag, volgende maand wel weer opnieuw beginnen.

Maar het zat ook in andere dingen. Ik durfde mijn mening niet uiten want ik was niet perfect zeker dat het de juiste was.

Ik stak uren en uren in het schrijven van mijn blogs, posts, websitepagina's. Ik liet ze nalezen en corrigeren door meerdere mensen, allemaal vanuit angst. Angst om een fout te maken. Angst om voor gek te staan. Angst voor wat mensen ging denken.

Tot ik ontdekte, dat wat ik denk dat anderen gaan denken, nog steeds is wat IK denk. En dat ik die gedachtes in vraag kan stellen. Dat ik die gedachtes niet hoef te geloven. Dat de kans even groot is dat iemand iets positiefs denkt als iets negatiefs. En waar wil ik dan op focussen? 

Perfectionisme start vanuit de idee dat als je niet perfect bent of het niet perfect doet er iemand iets negatiefs gaat denken over jou. En oké, dat is niet fijn. Maar het is vooral de interne dialoog die volgt die pijn doet. Het is hoe jij tegen jezelf praat die ervoor zorgt dat je de volgende keer wel twee keer nadenkt voor je het opnieuw probeert. 

Perfectionisme gedijt op de angst om iemand teleur te stellen. Maar de persoon die je zonder meer altijd teleurstelt met je perfectionisme ben je zelf. Want je begint niet. Of je maakt iets niet af. Je deelt je werk nooit met jezelf. Je blijft jezelf afstraffen omdat je ondanks je perfecte plannen, blijft snoepen.

Tegenwoordig daag ik mijn perfectionisme uit. Ik begin voor ik er klaar voor ben. Ik geef mezelf een timing en ik hou me eraan. Ik let erop dat ik mijn best doe, en dat ik dat niet doe vanuit angst, maar vanuit passie. Ik herinner mezelf eraan dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, dat ik niets te bewijzen heb. 

Zo kan ik gaan van de oordelen over mezelf als ik een fout maak (klinkt als - wat is er mis met mij? waarom blijf ik het fout doen? waarom krijg ik het niet voor elkaar?) naar  nieuwsgierigheid (klinkt als - wat kan ik hiervan leren? wat kan ik volgende keer anders doen). Die shift van zelf-oordeel naar nieuwsgierigheid is enkel mogelijk door middel van medeleven naar jezelf toe. Door vriendelijkheid, zachtheid, zachtaardigheid. Door bij jezelf te komen en de kritische stemmen niet meer de show te laten stelen.

Ik stel mijn twijfels en zorgen in vraag. Kloppen ze wel? Gaat het echt zo erg zijn? Of zou het even goed kunnen dat alles goed komt.

Ik zorg voor mezelf. Ik zorg dat ik kan rekenen op mezelf. Dat ik in ieder geval mijn eigen interne criticus vervang door een cheerleader.

Want ik weet dat elke keer ik actie onderneem. Iedere keer dat ik doe wat ik me heb voorgenomen, mijn vertrouwen in mezelf groeit. Ik leer dat ik kan rekenen op mezelf. Dat de twijfel en de aarzeling, de schrik voor teleurstelling geen redenen zijn om het niet te doen. Dat de kans op teleurstelling even groot is als de kans op trots. En dat uiteindelijk ik beslis hoe ik mij ga voelen door de betekenis die ik toeken aan mijn "fouten".

Als je eerst wil perfect zijn voor je iets gaat proberen, de perfecte tekst schrijven voor je ze deelt, het perfecte lichaam hebben voor je je inschrijft voor een dating-app, dan gaat je leven voorbij. De wereld heeft geen perfecte mensen nodig. De wereld heeft jou nodig. Dus laat die nood aan perfectie los, stop met jezelf te vergelijken met anderen en kies om er te zijn voor jezelf, zonder oordeel.

Ik weet niet of ik ooit helemaal perfectionisme-vrij zal zijn en misschien is dat ook helemaal niet nodig. De manier waarop ik tegen mezelf praat is verbeterd. En van zodra ik merk aan mezelf dat ik terug in oude gewoontes verval, leer ik dat sneller en sneller herkennen zodat ik met compassie en bewustzijn voor mezelf kan kiezen om het anders te doen.

Liefs, 

Olga

Ps. Wil je als eerste weten dat er een nieuwe blog uit is en achtergrond info krijgen over waarom ik het onderwerp belangrijk vind? Schrijf je dan hier in op mijn semi-wekelijkse nieuwsbrief.