Door de drukte in je leven of omdat je het gevoel hebt dat je overal tegelijkertijd moet zijn, kan je plots beginnen merken dat je vaker naar koekjes of chips begint te grijpen (of wat het dan ook moge zijn voor jou, maar ik vermoed geen broccoli). Je gaat op zoek naar eten om tijdelijk een pauze te krijgen van de stresserende momenten.
Voor ik praktische tips duik, wil ik je even laten afstemmen met jezelf of het effectief het moment is om te stoppen met stress-eten. Je ontwikkelt dit patroon namelijk niet zomaar. Eten wordt als het ware een coping-mechanisme om om te gaan met de stress die je ervaart. Soms kan het helpen om dit patroon toe te laten terwijl je de bron van de stress aanpakt. En gewoon het toelaten (en het dus niet problematiseren) van dit patroon, kan er voor zorgen dat het minder frequent wordt of minder in omvang (lees; minder koekjes).
Stress-eten is een gewoonte. Het moment dat je lichaam stress ervaart wordt ook het verlangen naar eten getriggerd. Want als je op dat moment dat verlangen beantwoordt met iets lekkers, krijg je niet alleen mentaal even een pauze, maar worden je hersenen ook beloond met een dosis dopamine (gelukshormoon). Hoe vaker je dus dat verlangen beloont met eten, hoe sterker de connectie wordt tussen stress en het verlangen naar eten. Er is dus niets misgegaan, je hebt gewoon een stel hersenen die goed is in het vormen van gewoontes. En dat kan je ook in je voordeel laten uitspelen.
Je kan je snoep-momenten dan ook gaan inzetten in je voordeel. Het zijn als het ware momenten waarop je een rode vlag neer zet voor jezelf. Grijp je naar eten? Dan heb je misschien wel last van stress en dan kan je op die momenten een tool gaan inzetten om om te gaan met die stress.
Wanneer je een gewoonte wilt veranderen kan je best een oud patroon “eten als je stress ervaart” vervangen door iets anders. Het is dan ook handig om een “als-dan” voor jezelf uit te werken. Als ik stress ervaar en merk dat ik naar eten wil grijpen, dan…
Dingen die daar voor in de plaats kunnen komen:
- Je hand op je borst leggen, diep ademen en proberen te achterhalen wat je echt nodig hebt, waar heb je op dit moment echt behoefte aan
- Maak een lijst met dingen die je graag doet en waar je van geniet om in de plaats te doen van eten (camille thee, wandelen, een boek lezen, etc)
- Zorg dat je makkelijk toegang hebt tot je tools om om te gaan met stress (EFT, ademhalingsoefeningen, wandeling, mindfullness, …)
- Leg een schriftje klaar en neem de tijd om neer te schrijven wat je aan het denken en voelen bent. Dit hoeft zeker niet meer dan 5 minuten te kosten.
Je hoeft het verlangen naar eten niet weg te duwen of te onderdrukken. Sta het toe om er te zijn, verwacht dat het gaat komen, maar weet ook dat je het niet steeds hoeft te beantwoorden met eten. Hoe vaker je dit verlangen er kan laten zijn, het kan voelen, zonder het te “belonen”, hoe minder sterk het gaat worden met tijd. In principe duurt dit gevoel, net als eender welke andere emotie, in zijn puurste vorm 90 seconden. Eens je die laag toe laat, kun je ook makkelijker toe komen aan het gevoel van stress en de oorzaken ontleden en aanpakken. Dit omdat je het niet meer bedekt met eten of andere manieren van afleiding.
Let op met hoe je tegen jezelf praat, voor je naar eten grijpt, terwijl je aan het eten bent en nadien. Wat zeg je tegen jezelf? Wellicht is de taal die je momenteel gebruikt eerder veroordelend of negatief. “ik doe dit ook altijd”, “ik zou dit moeten veranderen”, “dit is niet oké”, “waarom lukt het me niet om te stoppen met eten”. Stel je eens voor dat je dit tegen jouw/een kind zou zeggen. Hoe zou die zich voelen als je dat tegen haar/hem zegt?
Probeer jezelf met begrip en compassie te benaderen. Er is niets misgegaan.
Merk je dat je ook na al die onderbrekingen nog steeds zin hebt in eten, laat jezelf dan toe om te eten. Doe dit bewust. Geef jezelf de toestemming om iets te eten en geniet ervan.
Liefs,
Olga
Reactie plaatsen
Reacties