Elk doel dat we nastreven is omdat we hopen een bepaald gevoel te kunnen voelen, of net niet meer te hoeven voelen. Of het nu om gewichtsverlies gaat of om succesvol zijn in je carrière.
Ik merk dat ik momenteel op jacht ben naar rust. Maar daarin zit het probleem. Ik ben met momenten soms echt aan het jagen. En hoe meer ik jaag, hoe onbereikbaarder die rust en orde lijken te worden.
Hoe kan je er voor zorgen dat je de gevoelens die je hoopt te voelen als je je doel hebt bereikt nu al voelen? Dat vertel ik je in onderstaande blogpost.
Ondertussen ben ik beter geworden in het herkennen van mijn eigen signalen. Ik merk dat ik meer begin te snoepen. Ik merk dat ik korter reageer en minder kan verdragen. Ik merk dat ik fysiek en mentaal krampachtiger wordt in wat ik aan het doen ben. Tijd dus om eens diep adem te halen en bij mezelf stil te staan.
Wat wil ik nu echt?
Ik ben hard aan het werken omdat ik als ik klaar ben meer rust kan hebben en meer tijd kan doorbrengen met mijn familie. Dat is het antwoord dat ik krijg van mijn hersenen. Oké, klinkt logisch misschien. Maar ondertussen weet ik dat dat onzin is. Niet het rusten en tijd willen doorbrengen met mijn familie. Maar het uitstellen ervan tot ik klaar ben met alles. Want dat moment is een illusie. Er komt misschien wel nooit een punt waarop ik alles onder controle heb. Uiteindelijk ben ik namelijk zelf degene die beslist of alles onder controle is. En als ik dat nu niet vind, wie zegt dan dat ik dat volgend jaar wel ineens ga vinden.
Het werk dat ik moet doen om meer rust en orde te krijgen ligt dus niet buiten mij, maar in mij.
Aanvaarden wat er is
Een groot deel van de onrust komt voort vanuit het oordeel naar mezelf toe dat waar ik nu ben niet goed genoeg is. Dat het anders zou moeten zijn. Dat ik achterop loop op anderen, op mezelf of dat ik gewoon niet ben waar ik zou moeten zijn. Ik zou meer moeten kunnen, meer moeten weten, meer moeten doen. Allemaal oordelen die ik heb naar mijzelf toe die het heel moeilijk zijn om in dit moment te zijn en ervan te genieten. Stuk voor stuk doen ze me verlangen naar een toekomst waar ik wel alles weet, kan, doe. En omdat ik blijf groeien, leren, doen, kan het soms lijken alsof er een moment gaat komen waarop ik ga vinden dat ik gearriveerd ben.
Alleen is dat een grens die zich zal blijven verleggen, zoals een horizon die je wel kunt zien, maar nooit echt aanraken.
Mijn werk is dus achterhalen wat ik denk te gaan voelen en denken over mezelf als ik dat punt op de horizon zou bereiken. Dat magische punt waarop al mijn vinkjes gezet zijn en ik eindelijk achteruit kan leunen en genieten. En als ik weet wat ik in dat moment zou zeggen tegen mezelf, dan kan ik daar nu al op beginnen oefenen.
Want wat ik nu aan het oefenen ben, is mezelf druk opleggen en vooruit jagen. Eens ik mijn doel bereik op die manier, is er alleen maar meer van dat. Meer druk, meer jachtigheid. Ik heb namelijk niet de tijd genomen om mezelf te leren kennen. Mezelf te dragen. Mezelf de rust te gunnen waar ik zo naar lijk te verlangen.
Door continu te werken, leren en in beweging te zijn, loop ik mee in een race naar een punt waarop ik hoop te kunnen ontspannen. Maar ik heb door te blijven doorgaan net het ontspannen afgeleerd.
Ik zet mezelf dus in een patstelling.
Be carefull what you wish for
Ik blijf tegen mezelf zeggen, als ik nu nog even door doe, dan ga ik daar de vruchten van plukken, dan kan ik volgend jaar gas terugnemen. Als ik nu blijf doorgaan op dit tempo, of misschien het tempo nog verhoog, dan ga ik dat volgend jaar niet meer hoeven te doen. Ik herken dit patroon van vroeger als ik zei tegen mezelf, als je 10 kilo afvalt, dan ga je gelukkig zijn, dan ga je je zelfverzekerder voelen, dan ga je alles kunnen doen wat je nu niet durft te doen.
En uit ervaring weet ik dat niet waar is. Die 10 kilo minder zorgen er niet voor dat ik gelukkiger ben, me zelfverzekerder voel of meer durf. Die dingen zijn er gekomen doordat ik daarop heb geoefend, nog voor ik een kilo verloor. Die vaardigheden zijn gegroeid door het traject dat ik heb afgelegd en ze zijn niet het resultaat van cijfer op de weegschaal.
Dus nu opnieuw, zal ik moeten oefenen op rust nemen, op aanwezig zijn in het hier en nu, op vertrouwen hebben in mezelf en in de toekomst.
Als ik eerlijk ben, dan is dat iets dat werk gaat vergen. Want rust, dat klinkt toch fijn he?! Maar rust vraagt bewustzijn, vraagt dat je alle (zelfopgelegde) druk tijdelijk kunt uitschakelen en alle to-do's kunt laten voor wat ze zijn.
Rust nemen, is hard werk, zeker voor iemand die het gewend is geworden om elk moment te vullen.
Dus, mijn vraag aan jou deze week is, wat wil jij bereiken? Wat stel je (onbewust) uit tot je het bereikt hebt? En hoe kan je, door je dat nu al toe te laten, op een meer ontspannen manier toewerken naar je doelen?
Liefs,
Olga
Reactie plaatsen
Reacties