4 dieet-obstakels en mijn strategieën

Gepubliceerd op 15 februari 2022 om 13:56

Jarenlang heb ik geworsteld met mijn gewicht. Ik begon elke week weer opnieuw vol goeie moed. Deze keer ging het me lukken! Maar steevast verviel ik na een paar dagen weer in oude gewoontes. Mezelf vervloekend en vergelijkend met vriendinnen die wel gewoon kunnen eten wat ze willen en niet aankomen. Dat was mijn doel. Vermageren zodat ik weer zou kunnen eten waar ik zin in had wanneer ik er zin in had. Little did I know dat het doel eigenlijk was om eten niet meer te willen op die manier. 

 

In deze blog licht ik de 4 dingen toe die mij het meeste in de weg stonden om mijn streefgewicht te halen.

1. Perfectionisme

Elke keer startte ik die maandag met een strak plan. Ik ging niet meer snoepen. Brood schrappen. Alleen nog havermout, slaatjes en soep. Van zodra ik ook maar één steek liet vallen in dat "perfecte" plan loste meteen alle druk en onder motto 'het is nu toch om zeep' en de klassieker 'ik begin maandag wel opnieuw' zou ik vervolgens alle remmen los gooien en alles opeten wat ik mezelf tot dan toe had ontzegd and then some.

 

Wat ik moest leren was dat het onvermijdelijk was dat ik 'fouten' ging maken. Dat dat de enige manier was om te leren en dat het alleen ging lukken als ik niet steeds het kind met het badwater wegsmeet. In plaats van woensdagochtend tot zondagavond te schransen leerde ik om de volgende beste keuze te maken en terug op plan te geraken zonder hele dagen te bestempelen als mislukt of verloren.

 

2. Geen geduld (te hoge doelen) 

Een andere valkuil waar ik keer op keer in liep was dat mijn doelen zo onrealistisch waren dat ik eigenlijk al opgaf voor ik er goed en wel aan begon. In plaats van mij te focussen op de eerste kilo die ik ging verliezen was ik continu bezig met kilo 10 en hoe ver en hoe moeilijk die ging zijn om te halen. Zo legde ik mezelf zoveel druk op dat ik binnen de kortste keren in de koekjeskast stond te grabbelen om met die druk om te gaan. Het doel was dermate strikt dat er geen ruimte was voor fouten en dat ik dus keer op keer "opnieuw" moest beginnen.

 

De vraag die alles veranderde voor mij was "als je wist dat je er 5 jaar over zou doen, zou je er voor gaan, waarom en waarom niet? Ik dacht op dat moment bij mezelf, ja natuurlijk, ik worstel hier nu al zolang mee, ik heb daar best 5 jaar voor over. Dat zorgde voor een fundamentele shift. Ik had geen haast meer, maar alle tijd van de wereld. Ik hoefde geen perfecte plannen meer te maken maar begon waar ik was en veranderde pas iets als ik er echt klaar voor was.

 

3. Enkel activiteiten veranderen niet mijn identiteit

Zoals ik hierboven al omschreef probeerde ik dus steeds krampachtig mijn acties te veranderen. Ik probeerde dieet na dieet en sportte omdat ik dacht dat moest. Maar onderliggend bleven mijn overtuigen over mezelf, eten en sport hetzelfde. Ik bleef mezelf zien als iemand die worstelde met haar gewicht, die geen controle had over wat ik eet en die niet goed was in sport. Zolang die gedachten op de achtergrond aanwezig bleven, werden mijn emoties daardoor bepaald en ook wat ik wel en niet deed.

 

De grootste aanpassingen konden pas gebeuren als ik de overtuigen over mezelf onder de loep begon te nemen en stopte met mijn verantwoordelijkheid buiten mezelf te leggen. De waarheid is dat koekjes niet van zelf uit de kast rollen en in mijn mond kropen. Ik maakte de keuze om te eten en ondernam op basis daarvan actie. Door de verantwoordelijkheid ervoor terug te nemen en op zoek te gaan wat er voor zorgde dat ik begon te eten zorgde ervoor dat ik in mijn kracht kwam te staan en dat eten geen mysterieuze macht meer over mij had.

 

4. Averechtste motivaties

Een lange tijd dacht ik mezelf onder druk moest zetten om in gang te geraken. Ik bestookte mezelf met negatieve commentaar omdat ik dacht dat dat nodig was om iets veranderen aan mijn gewicht. Alleen veranderde er nooit iets. Sterker nog het was in veel gevallen net die negatieve aanpak die me aanzette om te beginnen te snoepen zodat ik de stemmen het onprettige gevoel kon verdoven. Ik dacht dat er iets mis was met me, dat ik defect was en minder.

 

Pas toen ik mezelf leerde benaderen vanuit mildheid en opbouwde naar liefde voor m'n lichaam lukte het me om mijn gedrag op een meer neutrale manier te bekijken en er iets aan te doen. Door mezelf m'n beste bondgenoot te maken, kon ik betere beslissingen maken wanneer het aankwam op eten. 

 

Door al deze stappen te zetten heb ik zoveel waardevolle levenslessen geleerd die ik ook toepas op andere delen van mijn leven. En hoe cheezy het misschien ook is, maar de weg naar mijn streefdoel is veel interessanter en waardevoller geworden dan het doel op zich. Meer redenen waarom zelfliefde zo belangrijk is, lees je in dit blogartiktel: 3 redenen waarom zelfliefde niet kan ontbreken als je wilt afvallen.

 

Ik hoor graag wat jij meeneemt uit mijn proces!

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.