"Ik heb het druk". Het lijkt zo'n acceptabel antwoord op de vraag 'hoe gaat het met je?'. Maar, hoewel het inderdaad wellicht acceptabel is voor de maatschappij om een druk en dus vol leven te hebben. Is het wel even acceptabel voor jou?
Tijdens de paasvakantie kwam ik tot de realisatie dat ik mezelf heel veel druk opleg. Ik probeer elke ochtend een 10-tal minuutjes tijd te maken om in te checken bij mezelf, wat ik denk, voel en wat mijn plan is voor die dag. Vaker en vaker merkte ik dat ik bij het gevoel op dat moment 'druk' noteerde. En in de afgelopen week heb ik er echt bewust voor gekozen om al die moetens eens niet te moeten.
In deze blog ga ik dieper in op het gevoel druk en welke impact het heeft op je leven.
Hoe voelt druk?
Druk voelt voor mij aan alsof er letterlijk een gewicht op mijn schouders aan het drukken is. Of als een trekkend gevoel in mijn buik. Het voelt alsof ik vooruit moet gaan. Door moet doen. En daarin zit ook meteen het punt. Druk is onlosmakelijk verbonden met het woordje moeten.
Het voelt als iets dat door mijn lichaam raast. Het is bewegelijk en duwend. Er komt veel energie aan te pas.
De verzuchting 'ik heb het druk', gaat hand in hand met de gedachte 'ik moet nog zoveel doen'. Het gevoel van druk is de vertaling van die gedachte naar m'n lichaam. Door die vertaling te maken gaat mijn hoofd op zoek naar een uitleg voor dat aanwezige gevoel. Wanneer mijn hoofd gaat zoeken naar een uitleg, dan zal ze genoeg bewijzen vinden als uitleg voor de reden dat ik die druk zou moeten voelen. Ik moet namelijk nog zoveel doen... En zo blijf ik in dezelfde cirkel draaien. Een cirkel waarvan ik denk dat ze nuttig is omdat ze me helpt om alles gedaan te krijgen dat ik moet doen. De dingen die, als ze optioneel zouden zijn, misschien wel helemaal niet zouden gebeuren.
Klopt het wel?
Als je de tijd neemt om echt stil te staan bij dat gevoel en waar het vandaan komt, kan je het in vraag beginnen stellen. Klopt dat wel dat je zoveel moet doen? Moet je effectief zoveel doen? En zo ja, van wie moet dat?
Mijn vriend lacht mij altijd uit met mijn oneindige hoeveelheid to-do lijstjes. Ik plan zelfs in dat ik een planning moet maken. Het geeft mij rust om te zien wat er nog moet gebeuren. En, jep daar is het weer, dat woordje 'moet'.
Het idee te moeten geeft me een gevoel van controle. Want zolang ik die druk en die moeten blijf voeden en onderhouden, zolang blijf ik voort bewegen, toch? Het tegenovergestelde van moeten is willen. Maar willen voelt zo vrijblijvend. Als ik alleen maar doe wat ik wil, dan zou ik de hele dag alleen maar in de zetel hangen en ijsjes eten, nee?
Misschien wel, maar misschien ook niet. Ik heb het gewoon nog nooit lang genoeg een kans gegeven om te ontdekken hoe het zou zijn om niet te moeten.
Ik moet niets.
En hoewel dat in theorie wel klopt, klopt die stelling gevoelsmatig niet Als ik vooruit wil, dan zal ik toch moeten. Wanneer ik al m'n moetens loslaat, dan gebeurt er niets. Dus ik blijf mezelf vooruit duwen. De dingen doen waarvan ik vind dat ik ze moet doen, omdat aan het einde van al die taken, daar wacht rust, daar wacht het leven waar ik naar verlang.
Als ik nadenk of praat over wat ik wil gedaan krijgen dan voelt het als een absolute waarheid dat moeten daar mee samenhangt. Het moeten moeten loslaten voelt onwennig en beangstigend.
Maar wat als het anders kan? Wat als ik kan kiezen voor iets tussen moeten en willen in? Een gevoel zoals verbondenheid. Verbinding met een bepaald doel. De moeten-energie helpt mij niet zo vooruit als het me zou willen doen geloven. De willen-energie daar ben ik nog niet aan toe. Maar de verbondenheid met een doel, dat voelt bekend, dat voelt haalbaar. Bij mij is dat bijvoorbeeld het geval in mijn loop-verhaal. Ik ga 3 a 4 keer per week een toer gaan lopen omdat ik me verbonden voel met het doel om gemakkelijk 10 kilometer te kunnen lopen. Daar komt geen moeten aan te passen en ik voel ook niet voor elke training even sterke wil. En toch doe ik het, toch sta ik die dagen vroeger op en vertrek ik in het donker, in de regen, op het tijdstip dat ik het heb ingepland. Ik voel me ertoe verbonden.
Wat als ik die verbondenheid zou kunnen vertalen naar mijn agenda. Wat als ik elk item op mijn agenda een mini doel op zich maak waar ik me toe kan verbinden. Het voelt alvast een stuk rustiger en een stuk vrijer.
Wat zou er voor jou veranderen als je niet meer zoveel zou "moeten"?
Liefs,
Olga
Heb je iets gehad aan deze post, deel gerust je inzichten hieronder of deel dit bericht met je vrienden. Wil je op de hoogte gehouden worden van het verschijnen van de nieuwste blog schrijf je dan snel hier in op mijn nieuwsbrief en ontvang elke week een melding en extra portie achtergrondinformatie.
Reactie plaatsen
Reacties